Metoda ruchu rozwijającego Veroniki Sherborne

Urzekająca prostotą, naturalnością i uniwersalnością swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim temu, że w gruncie rzeczy jest to system ćwiczeń-zabaw-relacji. Metoda stworzona została przez Veronikę Sherborne, angielską nauczycielkę tańca i ruchu, w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi. Stosowana jest przede wszystkim w celu wspomagania rozwoju psychoruchowego dzieci oraz w terapii osób niepełnosprawnych intelektualnie i fizycznie, jednak możliwości korzystania z niej są praktycznie nieograniczone. W trakcie zajęć prowadzonych MRR dzieci – podobnie jak podczas spontanicznej zabawy – poznają swoje otoczenie i uczą się czuć w nim bezpiecznie, dzięki czemu otwierają się na twórcze działanie i nawiązują relacje z innymi osobami. Ważnym celem tych zajęć jest rozwijanie świadomości różnorodnych cech ruchu, co wydaje się szczególnie istotne w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju, które mają trudności z różnicowaniem i kontrolą tempa ruchu, jego siły, kierunku oraz przepływu (tj. ustaleniem, czy jest on swobodny, też przebiega pod kontrolą). Ćwiczenia oparte na MRR są dla nich okazją do nabywania umiejętności kontrolowania swojego ciała, a co za tym idzie, także sfery emocji oraz form kontaktów społecznych. Zajęcia prowadzone Metodą Ruchu Rozwijającego charakteryzują się stałą strukturą, choć poszczególne spotkania mogą być bardzo zróżnicowane pod względem treści, w zależności od potrzeb uczestników. Ćwiczenia oparte są na twórczym wykorzystaniu ruchu, bliskim kontakcie fizycznym (dotyk), sprzyjającym tworzeniu więzi emocjonalnych i budowaniu poczucia bezpieczeństwa. W swym charakterze zbliżone są do spontanicznych i radosnych zabaw wieku wczesnodziecięcego, które inicjują rodzice lub same dzieci.

W metodzie Sherborne można wyróżnić kilka kategorii ćwiczeń:

  • ćwiczenia prowadzące do poznania siebie i własnego ciała
  • ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i budować poczucie bezpieczeństwa w swoim otoczeniu
  • ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu oraz współprace z partnerem i grupą:
    – oparte na relacji „z”
    – oparte na relacji „przeciwko”
    – oparte na relacji „razem”
  • ćwiczenia „twórcze”

Zajęcia oparte na MMR odbywają się zazwyczaj grupowo i mają formę pracy w parach. Z reguły dzieci pracują tu z osobami dorosłymi, ale możliwe jest też prowadzenie zajęć dla grupy, w której same dzieci są dla siebie nawzajem partnerami. Relacje między uczestnikami terapii podlegają ciągłej dynamice zarówno w trakcie poszczególnych zajęć, jak i w ciągu dłuższego, rocznego cyklu spotkań.