Stymulacja bazalna Frõchlicha

Stymulacja bazalna wg H. Fróchlicha jest adresowana przede wszystkim do osób dotkniętych niepełnosprawnością maksymalnie ograniczającą ich własną aktywność, od niemowlęcia w ciężkim stanie do osoby dorosłej z syndromem śmierci klinicznej. Jej główne cele to zrekompensowanie braku doświadczeń w zakresie samodzielnego poruszania się oraz w zakresie interakcji z otoczeniem.

Stymulacja bazalna realizuje podstawowe potrzeby życiowe takie jak:
– zaspokojenie głodu, pragnienia
– stymulacja zmian ruchu
– stabilności, pewności i zaufania
– akceptacji, czułości i miłości
– autonomii, samostanowienia, niezależności
– radości w życiu i zabawy

Metoda ta, proponuje kilka pozycji najbardziej komfortowych dla dzieci z głębokim upośledzeniem (pozycja na boku, na plecach, na „gnieździe”, na brzuchu, pozycja stojąca i siedząca). Pozycje bazalne zapewniają poczucie bezpieczeństwa i stabilności, ułatwiają aktywność własną, wspomagają percepcję własnego ciała, wspomagają symetrię ciała, wzmacniają spokój i uwagę, regulują oddech, normalizują napięcie mięśni.

Stymulacja bazalna zakłada także rozwój dzieci z różnego rodzaju dysfunkcjami poprzez stymulację westybularną (doświadczenie ruchu), stymulację wibracyjną (percepcja głęboka ciała), stymulację somatyczną (doświadczanie dotyku) i stymulację oralną (uwrażliwienie ust). Efektami tej pracy są: wzmocnienie percepcji własnego ciała, regulacja napięcia mięśniowego, odczuwanie symetrii ciała, lepsza recepcja bodźców ruchowych, rytmiczność oddechu, wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa, kształtowanie świadomości swojego głosu i dysponowania nim.