Metody pracy

Pracujemy z wykorzystaniem:

Elementów Stosowanej Analizy Zachowania,

Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborn

Metody Knillów

Metody Dobrego Startu

Treningu samodzielności,

Treningu kompetencji społecznych,

Treningu czystości,

Treningu uwagi,

Planów aktywności,

Komunikacji alternatywnej.

Zajęcia na jakie uczęszczają nasze dzieci w zakresie pomocy psychologiczno – pedagogicznej i Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka
Logopedia

Budowanie systemu językowego dzieci w wieku przedszkolnym odbywa się na zajęciach logopedycznych prowadzonych przez specjalistów rozwoju mowy. Logopedzi dążą do kształtowania i doskonalenia komunikacji poprzez rozwijanie zaburzonych funkcji, mających bezpośredni lub pośredni związek z mową tj. rozumieniem wypowiedzi, spostrzeganiem wzrokowe, pamięcią, myśleniem, rozwijaniem wrażliwości słuchowej, a w szczególności słuchu fonematycznego budującego wzorce słuchowe pojęć. Podejmują się rozpoznania trudności komunikacyjnych, przeprowadzając specjalistyczne badanie logopedyczne, określają potrzeby, możliwości każdego dziecka i na tej podstawie sporządzają diagnozę, a następnie opracowują indywidualne programy terapeutyczne. Terapia logopedyczna prowadzi do ograniczenia oraz eliminowania wad i zaburzeń mowy, takich jak: opuszczanie, deformacje i zastępowanie poszczególnych głosek oraz opóźniony rozwój mowy.
Intensywna i systematyczna praca z dzieckiem nad poprawnością artykulacyjną i strukturą wyrazu odbywa się na drodze ćwiczeń oddechowych, zabaw ortofonicznych, usprawniania mięśni aparatu głosotwórczego i wysubtelnienia ruchów artykulatorów. Zespół logopedów dokłada wielu starań, by nauczyć dzieci świadomego i intencjonalnego posługiwania się podstawowymi pojęciami: nazwami osób i przedmiotów, nazwami cech, prostymi wyrażeniami i zwrotami określającymi stosunki przestrzenne, czasowe, a następnie kilkuzdaniową wypowiedzią. W tym celu wykorzystuje różnorodne metody pracy oraz specjalistyczne programy wspierające rozwój mowy – wśród nich program J.Cieszyńskiej „Słucham i uczę się mówić”, multimedialne programy logopedyczne, historyjki obrazkowe, tafelki tematyczne. Terapeuci nieustannie podnoszą swoje kwalifikacje, a swoją wiedzą dzielą z rodzicami przedszkolaków, udzielając wskazówek dotyczących kontynuacji ćwiczeń logopedycznych w domu.

Alternatywne i wspomagające metody komunikacji

Potrzeba komunikowania się z otoczeniem jest jedną z najważniejszych potrzeb psychicznych człowieka. Dlatego komunikacja jest kluczem do poznawania siebie i otaczającej rzeczywistości społecznej, do umysłowego uporządkowania świata poprzez nazywanie przedmiotów, zjawisk, zdarzeń, określanie ich cech i relacji zachodzących między nimi. Gdy dziecko nie mówi, nie znaczy to, że nie ma nam nic do powiedzenia. Często z racji zakłóceń rozwoju, dezorganizacji ulega również proces porozumiewania się. Wiele dzieci szczególnie niepełnosprawnych intelektualnie w takich sytuacjach ucieka się do innych form jak: krzyk, płacz, autoagresja, izolowanie się – zachowań, które pomagają im zwrócić na siebie uwagę i w ten sposób zakomunikować swoje potrzeby. Często zachowania tego typu są wołaniem dziecka o pomoc w zrozumieniu otaczającej go sytuacji. Dlatego ważny jest każdy sposób nawiązania komunikacji, aby można było zrozumieć drugiego człowieka i starać się mu pomóc.
Dobór systemu musi odpowiadać potrzebom użytkownika, jego sytuacji, możliwościom intelektualnym i ruchowym oraz zdolności postrzegania ruchów, kształtów, obrazów. Sposobów wprowadzenia symboli może być bardzo wiele. Stwarzane sytuacje muszą być zbliżone do występujących na co dzień, w których użytkownicy mogą praktycznie wykorzystywać umiejętności porozumiewania. W naszym przedszkolu z dziećmi niemówiącymi prowadzone są również zajęcia z alternatywnych i wspomagających metod komunikacji: system obrazkowy (Picture Comunication Symbols), system symboli jednoznacznych (użycie przedmiotów).

METODY AAC POZWALAJĄ ZROZUMIEĆ I BYĆ ROZUMIANYM PRZEZ INNYCH

Rehabilitacja

Rehabilitacja to wielokierunkowe działania podejmowane w celu przywrócenia choremu możliwie w największym stopniu zdolności do samodzielnego życia w społeczeństwie, do nauki i pracy lub jeśli jest to możliwe wyrobienia zastępczych sprawności wyrównujących ubytki funkcjonalne. W sytuacji małych dzieci z różnego rodzaju niepełno sprawnościami ruchowymi rola czynników środowiskowych jest bardzo ważna. Środowisko nie tylko powinno stwarzać dogodne warunki rozwoju, tak jak u dzieci sprawnych, ale również wspomagać i kompensować te czynniki, które utrudniają lub uniemożliwiają ich rozwój. Brak doświadczeń i oddziaływań ze strony środowiska może doprowadzić do obniżenia rozwoju psychoruchowego dziecka. Duże możliwości kompensacyjne rozwijającego się mózgu stwarzają szczególnie dogodną sytuację do poprawy stanu psychofizycznego niepełnosprawnego dziecka pod wpływem kompleksowego usprawniania. Wczesne oddziaływanie na dzieci z zaburzeniami ruchowymi zapobiegają powstawaniu wadliwych wzorców ruchowych, przeciwdziałają zniekształceniom i przykurczom kostno-stawowym. Przy wyborze metod usprawniania, zarówno ruchowego jak i stymulacji psychopedagogicznej należy zwrócić uwagę na to, aby nie ograniczały potrzeb psychicznych dziecka oraz nie zakłócały normalnego trybu życia, nie tylko dziecka ale całej rodziny. Usprawnianie rozpoczęte odpowiednio wcześnie, połączone z dobrą współpracą rodziców to początek drogi w kierunku odkrywania możliwości niepełnosprawnego dziecka.

Zajęcia z pedagogiem specjalnym
Integracja Sensoryczna
Trening Umiejętności Społecznych
Sensoplastyka
Trening Słuchowy Johansena
Terapia Biofeedback